Peru er eit fantastisk mangfaldig land. Langs kystlinja gaar den toerre oerkenen. Landet vert delt i vest og aust av dei mektige Andesfjella, med isbrear og 6000 meters toppar. I aust dekkar Amazonasjungelen omlag halve landets areal. Ved aa forflytte oss fraa kystbyen og hovudstaden Lima, til Cusco som ligg 34oo meter over havet, for tilslutt aa lande paa jungelflyplassen Puerto Maldonado i Amazonas, har vi faatt opplevd tre vidt forskjellige deler av Peru.
Lima
Lima er ein stor by, med nesten 9 millionar innbyggjarar. Vi likte storbyen med ein gong. Nydeleg aa vandre i dei store groenne parkane om dagen, og sjaa dei store kolonialbygningane og katedralane fraa storhetstida til Spanjolene, opplyste om kvelden. Sidan vi berre hadde halvanna doeger her foer "The Inca Journey" skulle starte, var vi ekte japanske turister, og hoppa paa ein citysightseeing buss. Vi saag ein by med store kontrastar; mykje stort og vakkert, men like mykje nedslitt, skittent og fattig. Peru har vore plaga av geriljakrig og uro i fleire tiaar, og det er ikkje foer no at turistindustrien har blitt eit viktig bidrag til ein okonomisk opptur for landet. Men dei fleste kjem ikkje til Peru for aa oppleve dagens hovudstad.
Machu Picchu og Incariket
Vi hadde paa foerehand meldt oss paa ein organisert tur til Cusco for aa oppleve den verkeleg store turistattraksjonen i Peru, nemleg Machu Picchu. Etter at denne godt bevarte landsbyen fraa Incarikets stordomstid har blitt opna for turister, har besoekstalet eksplodert. No er det strenge restriksjonar paa antal folk som faar vitje det kvar dag, og ventetida er ofte mange maanader.
Daa vi kom ut av flyet i Cusco, foelte vi verkeleg at vi hadde kome til det landet vi forbinder med Peru. Toerre, brune aaser, brune murhus og fargerike bygninger fraa kolonitida om kvarandre, folk i fargerike, vevde klede, og fjelluft i over 3000 meters hogde.
Her i fraa gaar tog og buss til Machu Picchu. Paa vegen hadde vi ei overnatting i den vesle turistlandsbyen, Aguas Calientes, som tyder Varme Kjelder. Namnet har den ikkje faatt heilt tilfeldig, for her i fjellsida kunne vi bade i naturleg oppvarma kjelder med mineralvatn. Deilig.
Grytidleg, foer sola var staatt opp, var vi paa veg til sjolve Machu Picchu. Eitt av dei verkelege hoegdepunka paa turen. Det var stort aa komme til toppen, og sjaa utover den massive ruinbyen som Incaene heldigvis hadde klart aa helde skjult for Spanjolene sine plyndringar paa 15oo talet. Etter ein spanande historietime om det mektige Incariket, gjekk vi opp paa nabofjellet, den runde toppen som alltid er i bakgrunnen paa postkort fraa dette 7.underverket. Her i fraa fekk vi godt oversikt over heile byen, og fjell og daler rundt. Vakkert.
Naar vi foerst var i Cusco, kunne vi ikkje motstaa freistinga; vi maatte vere med paa raftingtur! I elvevatn fraa isbreen, vart det ei kald oppleving, men vi hadde droemt om aa gjenta suksessen fraa turen vaar i Rondane i fjor sommar, daa vi fem jentene rafta i Sjoa. Og dette vart nok heller ikkje siste gongen med elverafting!
"Welcome to the Jungel"
Er det noko eg aldri kunne sett foere meg at eg skulle finne paa aa gjere, saa er det dette. Gaa musestille rundt i jungelen i stummende nattemoerke, for aa lyse etter insekt og krypdyr som jakter om natta. Lokke svaere, haarete taranteller ut av holene sine, og ete teremitter rett fraa tua. Lyse etter "Caymans," som er ein art i alligatorfamilien, i svarte natta, og mate pirajaer og sjaa etter anacondaer i smaa, skjulte vatn i den groenne, tette, tropiske regnskogen.
Men dette fekk vi altsaa vere med paa, og aldri har eg laert saa mykje paa berre eit par dagar! Vi hadde nokre fantastiske guider, foedt og oppvokste i jungelen, kunne dei svare paa alt vi lurte paa om flora og fauna, og livet i jungelen. Og det var ikkje lite. Vi var veldig heldige paa turane vaare, og fekk sjaa baade skilpaddar og Capaberaer (dei stoerste gnagarane) langs elvebreidda, smaa bambusrotter og enorme villsvin i jungelen, og store fjellsider med fargerike papegoyer.
I 35 grader og 100 prosent luftfuktighet i tett tropisk regnskog, var vi verkeleg saa langt fraa Noreg som vi kunne komme.
Eine kvelden skrudde vi av alle lykter, lot baaten drive stille nedover elva under ein uendeleg stjernehimmel, og vi lytta til det yrande livet i jungelen. Det var magisk.
onsdag 26. november 2008
lørdag 15. november 2008
Pura Vida paa Costa Rica
Paa Costa Rica nytter dei uttrykket Pura Vida om alt. Som hei og som ha det, som svar paa korleis det gaar og paa korleis livet er saann generelt. Etter to veker paa Costa Rica, kan ein godt forstaa kvifor dette er blitt det mest dekkande uttrykket for livet her. Ingenting haster, livet er her og no, og det skal nytast.
Flinke surfere, eller..
Dei foerste dagane her, budde vi i den vesle byen Jaco, paa Stillehavskysten. Her var boelgene perfekte for oss nybegynnere, og vi var kjempestolte over at vi kom oss opp paa brettet med ein gong. Etter kvitvannssurfing paa lange brett i nokre timar, provde vi oss tilogmed paa dei store bolgene der dei braut. Det var fantastisk artig, og vi storkoste oss i dei store boelgene!
Men denne byen var dessverre oydelagt av turismen. Med tydeleg kriminalitet og narkotikaproblem, var det ikkje stedet vi hadde lyst til aa vere, saa vi dro til den vesle perla Santa Teresa i staden for. Her fann vi dei nydelegaste strendene, og ein livsstil som meir tilsvarte vaare forventningar. Her har livsnytere kome fraa heile verda, og starta kunstkafear og elles det dei har droymd om. Naar bolgene er gode, er det berre aa stenge butikken og utnytte dagen.
Alternativ sightseeing
Dessverre var vi nok ikkje blitt saa gode til aa surfe som vi trudde, boelgene her vart for uryddige for oss. Saa etter nokre skuffande dagar med mykje motgang, maatte vi finne paa noko anna nytt og spanande som vi kunne proeve. Det vart ATV koyring (motorsykkel med fire hjul,)11 mil paa hullete grusvegar. Det finnes ikkje betre framkomstmiddel for sightseeing paa Costa Rica!
4 prosent av verdas biodiversitet finnes her paa Costa Rica, og det er alltid noko nytt aa faa oye paa om ein lofter blikket mot tretoppene. Foerste morgonen i Santa Teresa vart vi vekka av eit forferdeleg rabalder. Daa var det ein flokk med hyleaper (Howler monkeys) som brolte og skreik ute paa terassen. Vakre, raude papegoyer i trea, vaskebjorner i groftekantene, og iguaner og gekkoer paa veggene, gjer verkeleg folelsen av aa vere i eit land dekka av regnskog.
Vi hadde lyst til aa oppleve regnskogen ovenfra, og heiv oss med paa ein Canopytur. Det innebaerer at ein seiler fra tre til tre, festa i ein karabinkrok, paa ei line 60 meter over bakken. Og det gaar fort! Dersom ein har litt hogdeskrekk fraa foer, er dette verkeleg eit adrenalinkick!
Tortuga Island er rekna for aa vere den mest idylliske oya til Costa Rica, og vi fekk bekrefta at det godt kunne stemme. Etter baattur og snorkling der, og reggeakveld paa det lokale dansestedet, maatte vi igjen konstatere for oss sjoelve at vi maa vere dei heldigaste i heile verda som faar oppleve dette. Dette er Pura Vida.
Naar vi dei to siste dagane fekk surfelysten og meistringsgleda tilbake ogsaa, kan vi seie oss svaert nogde med vekene paa Costa Rica.
Flinke surfere, eller..
Dei foerste dagane her, budde vi i den vesle byen Jaco, paa Stillehavskysten. Her var boelgene perfekte for oss nybegynnere, og vi var kjempestolte over at vi kom oss opp paa brettet med ein gong. Etter kvitvannssurfing paa lange brett i nokre timar, provde vi oss tilogmed paa dei store bolgene der dei braut. Det var fantastisk artig, og vi storkoste oss i dei store boelgene!
Men denne byen var dessverre oydelagt av turismen. Med tydeleg kriminalitet og narkotikaproblem, var det ikkje stedet vi hadde lyst til aa vere, saa vi dro til den vesle perla Santa Teresa i staden for. Her fann vi dei nydelegaste strendene, og ein livsstil som meir tilsvarte vaare forventningar. Her har livsnytere kome fraa heile verda, og starta kunstkafear og elles det dei har droymd om. Naar bolgene er gode, er det berre aa stenge butikken og utnytte dagen.
Alternativ sightseeing
Dessverre var vi nok ikkje blitt saa gode til aa surfe som vi trudde, boelgene her vart for uryddige for oss. Saa etter nokre skuffande dagar med mykje motgang, maatte vi finne paa noko anna nytt og spanande som vi kunne proeve. Det vart ATV koyring (motorsykkel med fire hjul,)11 mil paa hullete grusvegar. Det finnes ikkje betre framkomstmiddel for sightseeing paa Costa Rica!
4 prosent av verdas biodiversitet finnes her paa Costa Rica, og det er alltid noko nytt aa faa oye paa om ein lofter blikket mot tretoppene. Foerste morgonen i Santa Teresa vart vi vekka av eit forferdeleg rabalder. Daa var det ein flokk med hyleaper (Howler monkeys) som brolte og skreik ute paa terassen. Vakre, raude papegoyer i trea, vaskebjorner i groftekantene, og iguaner og gekkoer paa veggene, gjer verkeleg folelsen av aa vere i eit land dekka av regnskog.
Vi hadde lyst til aa oppleve regnskogen ovenfra, og heiv oss med paa ein Canopytur. Det innebaerer at ein seiler fra tre til tre, festa i ein karabinkrok, paa ei line 60 meter over bakken. Og det gaar fort! Dersom ein har litt hogdeskrekk fraa foer, er dette verkeleg eit adrenalinkick!
Tortuga Island er rekna for aa vere den mest idylliske oya til Costa Rica, og vi fekk bekrefta at det godt kunne stemme. Etter baattur og snorkling der, og reggeakveld paa det lokale dansestedet, maatte vi igjen konstatere for oss sjoelve at vi maa vere dei heldigaste i heile verda som faar oppleve dette. Dette er Pura Vida.
Naar vi dei to siste dagane fekk surfelysten og meistringsgleda tilbake ogsaa, kan vi seie oss svaert nogde med vekene paa Costa Rica.
Los Angeles og San Diego
Det vart ein lang flytur fraa Vietnam til USA. Naar vi kryssa datolinja kom vi faktisk fram foer vi hadde reist. Endeleg fekk doegeret meir enn 24 timer! Vi fekk tilogmed med oss eit bonusland paa vegen. Naar vi mellomlanda i Korea, rakk vi ein kjapp sightseeingtur til eit tempel, og fekk koreansk stempel i passet.
Vel framme i Los Angeles traff vi Siw, og reisefoelget vaart vart endeleg komplett. Vi nytta dagen til litt shopping i Santa Monica, og strolla Walk of Fame i Hollywood naar sola var gaatt ned.
Foerste moete med Sacha
Eg var utruleg spent naar eg satt meg paa toget fraa Los Angeles til San Diego for aa treffe Sacha, halvsoesteren min, for foerste gong. Men naar ho moette meg paa togstasjonen, var det paa ein maate som om vi kjente kvarandre fraa foer.
Det var mykje vi skulle rekke paa dei to dagane i SanDiego. Eg fekk treffe vennene hennar, og fekk sjaa huset der ho hadde vekse opp. Bestemora hennar og broren Quinn var tilfeldigvis ogsaa heime, saa eg fekk treffe dei ogsaa. Vi spiste lunsj paa stamkafeen hennar, og vandra langs standa ho praktisk talt hadde vekse opp paa. Saa mykje aa snakke om, saa spanande aa plutseleg faa ei ny soster.
Dei andre jentene kom med toget om kvelden, og daa fekk vi oppleve ekte amerikansk Halloween feiring. Nokre vennar av ho hadde invitert paa stor Halloweenfest, og vi kledde oss gledeleg ut.
I det koselege huset som ho deler med to venninner, ein hund og tre kattar, foelte vi oss straks som heime. Dag to vart det sightseeingtur i SanDiego, vi fekk sjaa universitetet der ho hadde studert "Political Science" i fire aar. Ho fann etterpaa ut at lov og rett ikkje var det ho ville jobbe med, saa no tar ho medisinske fag for aa byrje paa ein grad i medisin.
Vi var deretter paa ei anna fantastisk strand, og saag sjoeloever som laag og solte seg paa berga. Deilig middag paa restauranten der ho jobber vart ei fin avslutning paa besoeket, og saa var det avskjed paa togstasjonen. Ho har planar om aa komme paa besok til Noreg allereie i mai neste aar, saa dette vart berre Starten. Og for meg, hogdepunktet paa denne turen.
Vel framme i Los Angeles traff vi Siw, og reisefoelget vaart vart endeleg komplett. Vi nytta dagen til litt shopping i Santa Monica, og strolla Walk of Fame i Hollywood naar sola var gaatt ned.
Foerste moete med Sacha
Eg var utruleg spent naar eg satt meg paa toget fraa Los Angeles til San Diego for aa treffe Sacha, halvsoesteren min, for foerste gong. Men naar ho moette meg paa togstasjonen, var det paa ein maate som om vi kjente kvarandre fraa foer.
Det var mykje vi skulle rekke paa dei to dagane i SanDiego. Eg fekk treffe vennene hennar, og fekk sjaa huset der ho hadde vekse opp. Bestemora hennar og broren Quinn var tilfeldigvis ogsaa heime, saa eg fekk treffe dei ogsaa. Vi spiste lunsj paa stamkafeen hennar, og vandra langs standa ho praktisk talt hadde vekse opp paa. Saa mykje aa snakke om, saa spanande aa plutseleg faa ei ny soster.
Dei andre jentene kom med toget om kvelden, og daa fekk vi oppleve ekte amerikansk Halloween feiring. Nokre vennar av ho hadde invitert paa stor Halloweenfest, og vi kledde oss gledeleg ut.
I det koselege huset som ho deler med to venninner, ein hund og tre kattar, foelte vi oss straks som heime. Dag to vart det sightseeingtur i SanDiego, vi fekk sjaa universitetet der ho hadde studert "Political Science" i fire aar. Ho fann etterpaa ut at lov og rett ikkje var det ho ville jobbe med, saa no tar ho medisinske fag for aa byrje paa ein grad i medisin.
Vi var deretter paa ei anna fantastisk strand, og saag sjoeloever som laag og solte seg paa berga. Deilig middag paa restauranten der ho jobber vart ei fin avslutning paa besoeket, og saa var det avskjed paa togstasjonen. Ho har planar om aa komme paa besok til Noreg allereie i mai neste aar, saa dette vart berre Starten. Og for meg, hogdepunktet paa denne turen.
Abonner på:
Kommentarer (Atom)
