Peru er eit fantastisk mangfaldig land. Langs kystlinja gaar den toerre oerkenen. Landet vert delt i vest og aust av dei mektige Andesfjella, med isbrear og 6000 meters toppar. I aust dekkar Amazonasjungelen omlag halve landets areal. Ved aa forflytte oss fraa kystbyen og hovudstaden Lima, til Cusco som ligg 34oo meter over havet, for tilslutt aa lande paa jungelflyplassen Puerto Maldonado i Amazonas, har vi faatt opplevd tre vidt forskjellige deler av Peru.
Lima
Lima er ein stor by, med nesten 9 millionar innbyggjarar. Vi likte storbyen med ein gong. Nydeleg aa vandre i dei store groenne parkane om dagen, og sjaa dei store kolonialbygningane og katedralane fraa storhetstida til Spanjolene, opplyste om kvelden. Sidan vi berre hadde halvanna doeger her foer "The Inca Journey" skulle starte, var vi ekte japanske turister, og hoppa paa ein citysightseeing buss. Vi saag ein by med store kontrastar; mykje stort og vakkert, men like mykje nedslitt, skittent og fattig. Peru har vore plaga av geriljakrig og uro i fleire tiaar, og det er ikkje foer no at turistindustrien har blitt eit viktig bidrag til ein okonomisk opptur for landet. Men dei fleste kjem ikkje til Peru for aa oppleve dagens hovudstad.
Machu Picchu og Incariket
Vi hadde paa foerehand meldt oss paa ein organisert tur til Cusco for aa oppleve den verkeleg store turistattraksjonen i Peru, nemleg Machu Picchu. Etter at denne godt bevarte landsbyen fraa Incarikets stordomstid har blitt opna for turister, har besoekstalet eksplodert. No er det strenge restriksjonar paa antal folk som faar vitje det kvar dag, og ventetida er ofte mange maanader.
Daa vi kom ut av flyet i Cusco, foelte vi verkeleg at vi hadde kome til det landet vi forbinder med Peru. Toerre, brune aaser, brune murhus og fargerike bygninger fraa kolonitida om kvarandre, folk i fargerike, vevde klede, og fjelluft i over 3000 meters hogde.
Her i fraa gaar tog og buss til Machu Picchu. Paa vegen hadde vi ei overnatting i den vesle turistlandsbyen, Aguas Calientes, som tyder Varme Kjelder. Namnet har den ikkje faatt heilt tilfeldig, for her i fjellsida kunne vi bade i naturleg oppvarma kjelder med mineralvatn. Deilig.
Grytidleg, foer sola var staatt opp, var vi paa veg til sjolve Machu Picchu. Eitt av dei verkelege hoegdepunka paa turen. Det var stort aa komme til toppen, og sjaa utover den massive ruinbyen som Incaene heldigvis hadde klart aa helde skjult for Spanjolene sine plyndringar paa 15oo talet. Etter ein spanande historietime om det mektige Incariket, gjekk vi opp paa nabofjellet, den runde toppen som alltid er i bakgrunnen paa postkort fraa dette 7.underverket. Her i fraa fekk vi godt oversikt over heile byen, og fjell og daler rundt. Vakkert.
Naar vi foerst var i Cusco, kunne vi ikkje motstaa freistinga; vi maatte vere med paa raftingtur! I elvevatn fraa isbreen, vart det ei kald oppleving, men vi hadde droemt om aa gjenta suksessen fraa turen vaar i Rondane i fjor sommar, daa vi fem jentene rafta i Sjoa. Og dette vart nok heller ikkje siste gongen med elverafting!
"Welcome to the Jungel"
Er det noko eg aldri kunne sett foere meg at eg skulle finne paa aa gjere, saa er det dette. Gaa musestille rundt i jungelen i stummende nattemoerke, for aa lyse etter insekt og krypdyr som jakter om natta. Lokke svaere, haarete taranteller ut av holene sine, og ete teremitter rett fraa tua. Lyse etter "Caymans," som er ein art i alligatorfamilien, i svarte natta, og mate pirajaer og sjaa etter anacondaer i smaa, skjulte vatn i den groenne, tette, tropiske regnskogen.
Men dette fekk vi altsaa vere med paa, og aldri har eg laert saa mykje paa berre eit par dagar! Vi hadde nokre fantastiske guider, foedt og oppvokste i jungelen, kunne dei svare paa alt vi lurte paa om flora og fauna, og livet i jungelen. Og det var ikkje lite. Vi var veldig heldige paa turane vaare, og fekk sjaa baade skilpaddar og Capaberaer (dei stoerste gnagarane) langs elvebreidda, smaa bambusrotter og enorme villsvin i jungelen, og store fjellsider med fargerike papegoyer.
I 35 grader og 100 prosent luftfuktighet i tett tropisk regnskog, var vi verkeleg saa langt fraa Noreg som vi kunne komme.
Eine kvelden skrudde vi av alle lykter, lot baaten drive stille nedover elva under ein uendeleg stjernehimmel, og vi lytta til det yrande livet i jungelen. Det var magisk.
onsdag 26. november 2008
lørdag 15. november 2008
Pura Vida paa Costa Rica
Paa Costa Rica nytter dei uttrykket Pura Vida om alt. Som hei og som ha det, som svar paa korleis det gaar og paa korleis livet er saann generelt. Etter to veker paa Costa Rica, kan ein godt forstaa kvifor dette er blitt det mest dekkande uttrykket for livet her. Ingenting haster, livet er her og no, og det skal nytast.
Flinke surfere, eller..
Dei foerste dagane her, budde vi i den vesle byen Jaco, paa Stillehavskysten. Her var boelgene perfekte for oss nybegynnere, og vi var kjempestolte over at vi kom oss opp paa brettet med ein gong. Etter kvitvannssurfing paa lange brett i nokre timar, provde vi oss tilogmed paa dei store bolgene der dei braut. Det var fantastisk artig, og vi storkoste oss i dei store boelgene!
Men denne byen var dessverre oydelagt av turismen. Med tydeleg kriminalitet og narkotikaproblem, var det ikkje stedet vi hadde lyst til aa vere, saa vi dro til den vesle perla Santa Teresa i staden for. Her fann vi dei nydelegaste strendene, og ein livsstil som meir tilsvarte vaare forventningar. Her har livsnytere kome fraa heile verda, og starta kunstkafear og elles det dei har droymd om. Naar bolgene er gode, er det berre aa stenge butikken og utnytte dagen.
Alternativ sightseeing
Dessverre var vi nok ikkje blitt saa gode til aa surfe som vi trudde, boelgene her vart for uryddige for oss. Saa etter nokre skuffande dagar med mykje motgang, maatte vi finne paa noko anna nytt og spanande som vi kunne proeve. Det vart ATV koyring (motorsykkel med fire hjul,)11 mil paa hullete grusvegar. Det finnes ikkje betre framkomstmiddel for sightseeing paa Costa Rica!
4 prosent av verdas biodiversitet finnes her paa Costa Rica, og det er alltid noko nytt aa faa oye paa om ein lofter blikket mot tretoppene. Foerste morgonen i Santa Teresa vart vi vekka av eit forferdeleg rabalder. Daa var det ein flokk med hyleaper (Howler monkeys) som brolte og skreik ute paa terassen. Vakre, raude papegoyer i trea, vaskebjorner i groftekantene, og iguaner og gekkoer paa veggene, gjer verkeleg folelsen av aa vere i eit land dekka av regnskog.
Vi hadde lyst til aa oppleve regnskogen ovenfra, og heiv oss med paa ein Canopytur. Det innebaerer at ein seiler fra tre til tre, festa i ein karabinkrok, paa ei line 60 meter over bakken. Og det gaar fort! Dersom ein har litt hogdeskrekk fraa foer, er dette verkeleg eit adrenalinkick!
Tortuga Island er rekna for aa vere den mest idylliske oya til Costa Rica, og vi fekk bekrefta at det godt kunne stemme. Etter baattur og snorkling der, og reggeakveld paa det lokale dansestedet, maatte vi igjen konstatere for oss sjoelve at vi maa vere dei heldigaste i heile verda som faar oppleve dette. Dette er Pura Vida.
Naar vi dei to siste dagane fekk surfelysten og meistringsgleda tilbake ogsaa, kan vi seie oss svaert nogde med vekene paa Costa Rica.
Flinke surfere, eller..
Dei foerste dagane her, budde vi i den vesle byen Jaco, paa Stillehavskysten. Her var boelgene perfekte for oss nybegynnere, og vi var kjempestolte over at vi kom oss opp paa brettet med ein gong. Etter kvitvannssurfing paa lange brett i nokre timar, provde vi oss tilogmed paa dei store bolgene der dei braut. Det var fantastisk artig, og vi storkoste oss i dei store boelgene!
Men denne byen var dessverre oydelagt av turismen. Med tydeleg kriminalitet og narkotikaproblem, var det ikkje stedet vi hadde lyst til aa vere, saa vi dro til den vesle perla Santa Teresa i staden for. Her fann vi dei nydelegaste strendene, og ein livsstil som meir tilsvarte vaare forventningar. Her har livsnytere kome fraa heile verda, og starta kunstkafear og elles det dei har droymd om. Naar bolgene er gode, er det berre aa stenge butikken og utnytte dagen.
Alternativ sightseeing
Dessverre var vi nok ikkje blitt saa gode til aa surfe som vi trudde, boelgene her vart for uryddige for oss. Saa etter nokre skuffande dagar med mykje motgang, maatte vi finne paa noko anna nytt og spanande som vi kunne proeve. Det vart ATV koyring (motorsykkel med fire hjul,)11 mil paa hullete grusvegar. Det finnes ikkje betre framkomstmiddel for sightseeing paa Costa Rica!
4 prosent av verdas biodiversitet finnes her paa Costa Rica, og det er alltid noko nytt aa faa oye paa om ein lofter blikket mot tretoppene. Foerste morgonen i Santa Teresa vart vi vekka av eit forferdeleg rabalder. Daa var det ein flokk med hyleaper (Howler monkeys) som brolte og skreik ute paa terassen. Vakre, raude papegoyer i trea, vaskebjorner i groftekantene, og iguaner og gekkoer paa veggene, gjer verkeleg folelsen av aa vere i eit land dekka av regnskog.
Vi hadde lyst til aa oppleve regnskogen ovenfra, og heiv oss med paa ein Canopytur. Det innebaerer at ein seiler fra tre til tre, festa i ein karabinkrok, paa ei line 60 meter over bakken. Og det gaar fort! Dersom ein har litt hogdeskrekk fraa foer, er dette verkeleg eit adrenalinkick!
Tortuga Island er rekna for aa vere den mest idylliske oya til Costa Rica, og vi fekk bekrefta at det godt kunne stemme. Etter baattur og snorkling der, og reggeakveld paa det lokale dansestedet, maatte vi igjen konstatere for oss sjoelve at vi maa vere dei heldigaste i heile verda som faar oppleve dette. Dette er Pura Vida.
Naar vi dei to siste dagane fekk surfelysten og meistringsgleda tilbake ogsaa, kan vi seie oss svaert nogde med vekene paa Costa Rica.
Los Angeles og San Diego
Det vart ein lang flytur fraa Vietnam til USA. Naar vi kryssa datolinja kom vi faktisk fram foer vi hadde reist. Endeleg fekk doegeret meir enn 24 timer! Vi fekk tilogmed med oss eit bonusland paa vegen. Naar vi mellomlanda i Korea, rakk vi ein kjapp sightseeingtur til eit tempel, og fekk koreansk stempel i passet.
Vel framme i Los Angeles traff vi Siw, og reisefoelget vaart vart endeleg komplett. Vi nytta dagen til litt shopping i Santa Monica, og strolla Walk of Fame i Hollywood naar sola var gaatt ned.
Foerste moete med Sacha
Eg var utruleg spent naar eg satt meg paa toget fraa Los Angeles til San Diego for aa treffe Sacha, halvsoesteren min, for foerste gong. Men naar ho moette meg paa togstasjonen, var det paa ein maate som om vi kjente kvarandre fraa foer.
Det var mykje vi skulle rekke paa dei to dagane i SanDiego. Eg fekk treffe vennene hennar, og fekk sjaa huset der ho hadde vekse opp. Bestemora hennar og broren Quinn var tilfeldigvis ogsaa heime, saa eg fekk treffe dei ogsaa. Vi spiste lunsj paa stamkafeen hennar, og vandra langs standa ho praktisk talt hadde vekse opp paa. Saa mykje aa snakke om, saa spanande aa plutseleg faa ei ny soster.
Dei andre jentene kom med toget om kvelden, og daa fekk vi oppleve ekte amerikansk Halloween feiring. Nokre vennar av ho hadde invitert paa stor Halloweenfest, og vi kledde oss gledeleg ut.
I det koselege huset som ho deler med to venninner, ein hund og tre kattar, foelte vi oss straks som heime. Dag to vart det sightseeingtur i SanDiego, vi fekk sjaa universitetet der ho hadde studert "Political Science" i fire aar. Ho fann etterpaa ut at lov og rett ikkje var det ho ville jobbe med, saa no tar ho medisinske fag for aa byrje paa ein grad i medisin.
Vi var deretter paa ei anna fantastisk strand, og saag sjoeloever som laag og solte seg paa berga. Deilig middag paa restauranten der ho jobber vart ei fin avslutning paa besoeket, og saa var det avskjed paa togstasjonen. Ho har planar om aa komme paa besok til Noreg allereie i mai neste aar, saa dette vart berre Starten. Og for meg, hogdepunktet paa denne turen.
Vel framme i Los Angeles traff vi Siw, og reisefoelget vaart vart endeleg komplett. Vi nytta dagen til litt shopping i Santa Monica, og strolla Walk of Fame i Hollywood naar sola var gaatt ned.
Foerste moete med Sacha
Eg var utruleg spent naar eg satt meg paa toget fraa Los Angeles til San Diego for aa treffe Sacha, halvsoesteren min, for foerste gong. Men naar ho moette meg paa togstasjonen, var det paa ein maate som om vi kjente kvarandre fraa foer.
Det var mykje vi skulle rekke paa dei to dagane i SanDiego. Eg fekk treffe vennene hennar, og fekk sjaa huset der ho hadde vekse opp. Bestemora hennar og broren Quinn var tilfeldigvis ogsaa heime, saa eg fekk treffe dei ogsaa. Vi spiste lunsj paa stamkafeen hennar, og vandra langs standa ho praktisk talt hadde vekse opp paa. Saa mykje aa snakke om, saa spanande aa plutseleg faa ei ny soster.
Dei andre jentene kom med toget om kvelden, og daa fekk vi oppleve ekte amerikansk Halloween feiring. Nokre vennar av ho hadde invitert paa stor Halloweenfest, og vi kledde oss gledeleg ut.
I det koselege huset som ho deler med to venninner, ein hund og tre kattar, foelte vi oss straks som heime. Dag to vart det sightseeingtur i SanDiego, vi fekk sjaa universitetet der ho hadde studert "Political Science" i fire aar. Ho fann etterpaa ut at lov og rett ikkje var det ho ville jobbe med, saa no tar ho medisinske fag for aa byrje paa ein grad i medisin.
Vi var deretter paa ei anna fantastisk strand, og saag sjoeloever som laag og solte seg paa berga. Deilig middag paa restauranten der ho jobber vart ei fin avslutning paa besoeket, og saa var det avskjed paa togstasjonen. Ho har planar om aa komme paa besok til Noreg allereie i mai neste aar, saa dette vart berre Starten. Og for meg, hogdepunktet paa denne turen.
søndag 26. oktober 2008
Sol og sommar i Vietnam
Daa har vi vore to veker i Vietnam. Det har vore to fantastisk herlege veker med sol og sommer, sand og sjoe. Vi hadde ei overnatting i Ho Chi Mihn byen (ogsaa kjend som Saigon,) foer vi sette kursen mot kystbyen Nha Trang. Her vart aarets finale i Miss Universe held, og vi kunne godt forstaa kvifor akkurat denne byen vart vald. Milelange sandstrender, palmealleer og blaatt hav, vi hadde kome til paradis.
Snorkling og fisking
Her skulle det bli godt aa slappe av og finne roen etter ein maanad paa reise gjennom Kina. La nye inntrykk synke inn, og nyte sol og varme. Det tok omlag to dager paa solsengene foer neste bok var lest ut, og rastloesheita kom snikande. Kva var det aa oppleve her, eigentleg? Utanfor kysten her var det mange vakre oyer. Mun Island var eit eldorado for snorkling. Med 350 ulike korallar og fiskearter, var verkeleg som aa svomme i eit akvarium! Paa nabooya kom dei lokale fiskarane inn med dagens fangst, og vi kunne plukke ut kva fisk vi ville ha grilla til lunsj. Stort ferskare kan ein vel ikkje faa fisken! Eine kvelden var vi med ut paa nattfiske, men fekk berre eit par smaa akvariefisk paa kroken. Det var likevel ein av dei mest stemningfulle kveldane. Daa vi tok nattbad i stummande morkre, lyste heile sjoen opp der vi laga krumninger i vatnet. Eg hadde aldri opplevd morild foer, det var ubeskriveleg vakkert.
..og dykking
Det er gaatt nokre aar sidan eg dykka sist, men etter eit oppfriskningsdykk, var eg og Hanne klare for aa utforske korallreva med oksygenkolben paa ryggen. Det er stilig korleis raudfargen blir absorbert naar ein gaar djupare, sjoestjernene vert kongeblaa, og alt faar andre fargar. Vi saag mange toffe fisk, baade med og utan piggar, med utspilte vingar, eller i ferd med aa grave seg ned, sloss, eller jakte paa anna fisk, fisk i alle fargane i regnbogen. Og den totale stillheita som ein opplever under vatn, blir berre brutt av den mediterande, hoglydte pustinga.
Vi dro paa baattur til mange av oyane utanfor Nha Trang. Paa eine oya hadde dei strutse- og daadyrfarm. Kvifor dei hadde starta med import av struts fraa Zimbambwe, fekk eg ikkje svar paa, men det var tydelegvis ein turistattraksjon. Paa andre oya var det orkidehage og dragefruktplantasje. Dragefrukt er ein sjolvlysande, rosa frukt med pigger, som ein kan lage fantastisk god milkshake av. Det hadde vore morosamt aa rekne ut kor mange liter fruktshake vi har drukke desse vekene i Vietnam. Mango, papaya, dragefrukt, ananas, bananer, pasjonsfrukt, vi har verkeleg kome til frukthimmelen.
Ei anna oy var kalla Apeoya, og her lever det meir enn 1000 aper. Dei klatra og hoppa overalt, og vi maatte halde godt paa tingene vaare, for apene var nokre slue tjuvar.
Det er deilig aa kunne vere livsnytar paa heiltid. Lange joggeturer langs stranda i raude soloppgangar. Nyte deilig sjoemat og kald kvitvin i brennande solnedgangar. Hoyre bolgene slaa mot land, vinden rasle i palmebladane, og ta kveldsbadet i lyset fraa fullmaanen.
Vind og vannsport
Vi hadde ei perfekt ferieveke i Nha Trang, og vi fortsette reisa soerover for aa unngaa regntida i nord. Neste destinasjon vart Mui Ne, som er eit populaert sted for vindsport paa grunn av dei gode vindtilhova her. Vi valde aa laere oss vindsurfing. Aa handtere seglet og samtidig balansere paa brettet saag nok lettare ut enn det var. Foerste timen laag vi meir under brettet enn vi stod oppaa det. Men med litt oving, har vi blitt iallefall blitt litt flinkare.
Det er vanskeleg aa vindseile dei dagane det ikkje er rette vindtilhove, saa eine dagen vart vi frista til aa ta ein introduksjonstime i surfing. Og no gler vi oss til aa laere aa surfe paa ordentleg paa Costa Rica! Sjolv om bolgene var i minste laget, og vi maatte ha starthjelp av lokale bolgelagarar, var vi svaert nogde med at vi kom oss opp paa bretta, og fann balansen i boelgene.
Sightseeing paa sykkel
Vi har vore litt japanske turister her ogsaa, og knipsa hundrevis av bilete paa arrangerte utflukter. Utanfor byen ligg store sanddyner som raude og kvite orkener. Her var vi paa tur i ein militaerjeep, som saag ut som den nett saavidt hadde overlevd vietnamkrigen. Med motorstopp etter tredje svingen, var vi foerst i tvil om den ville klare heile turen. Paa mirakulost vis, kom vi oss, overraskande nok, heilt fram og tilbake.
Sykkelen eg laante igaar, var nok ogsaa fraa same tidsalder. Men ogsaa den utfoerte sin misjon, og eg hadde mange timars sightseeing paa veg til, og i, nabobyen Phan Thiet. Det er verkeleg ei oppleving aa vere ein del av det Vietnamesiske trafikkbiletet! Alle koyrer moped eller scooter, og ein har gjerne med heile familien paa same scooter. Og alle koeyrer etter "eg var her foerst" prinsippet. Dersom andre kjem i vegen, er det jo berre aa bruke floyta.
Eg var ikkje utstyrt med floyte, men det var like greit. Eg hadde meir enn nok med aa vere oppmerksam paa alt som skjedde rundt meg; unger som vinka og ropte Hello, brudepar som tok bilete paa stranda, boder langs vegen med ukjend og spanande mat, moetande trafikk med folk som transporterte alt fraa bilderammer til bygningsmateriale paa scootersetet, og overkoyrde slangar og rotter i vegbanen.
Sidan vi ikkje har reist saa mykje rundt i Vietnam som vi gjorde i Kina, har vi dessverre ikkje sett saa mykje av det ekte Vietnam. Paa bussturen fra Nha Trang til Mui Ne, fekk vi eit miniatyrbilete av Vietnam. Med vannbofler som ployde rismarkene, store fiskelandsbyer ved kysten, unger i blaa og kvit skuleuniform syklande paa veg til skulen, minnesmerke over Vietnamkrigen med ujevne mellomrom. Eg skulle gjerne hatt meir tid til aa oppleve Vietnam. Men i morgon reiser vi tilbake Ho Chi Mihn byen, og flyr derifraa til LA.
Daa er det ei ny reise: eit nytt kontinent, nytt spraak, nye smakar og nye opplevingar. Eg gler meg.
Snorkling og fisking
Her skulle det bli godt aa slappe av og finne roen etter ein maanad paa reise gjennom Kina. La nye inntrykk synke inn, og nyte sol og varme. Det tok omlag to dager paa solsengene foer neste bok var lest ut, og rastloesheita kom snikande. Kva var det aa oppleve her, eigentleg? Utanfor kysten her var det mange vakre oyer. Mun Island var eit eldorado for snorkling. Med 350 ulike korallar og fiskearter, var verkeleg som aa svomme i eit akvarium! Paa nabooya kom dei lokale fiskarane inn med dagens fangst, og vi kunne plukke ut kva fisk vi ville ha grilla til lunsj. Stort ferskare kan ein vel ikkje faa fisken! Eine kvelden var vi med ut paa nattfiske, men fekk berre eit par smaa akvariefisk paa kroken. Det var likevel ein av dei mest stemningfulle kveldane. Daa vi tok nattbad i stummande morkre, lyste heile sjoen opp der vi laga krumninger i vatnet. Eg hadde aldri opplevd morild foer, det var ubeskriveleg vakkert.
..og dykking
Det er gaatt nokre aar sidan eg dykka sist, men etter eit oppfriskningsdykk, var eg og Hanne klare for aa utforske korallreva med oksygenkolben paa ryggen. Det er stilig korleis raudfargen blir absorbert naar ein gaar djupare, sjoestjernene vert kongeblaa, og alt faar andre fargar. Vi saag mange toffe fisk, baade med og utan piggar, med utspilte vingar, eller i ferd med aa grave seg ned, sloss, eller jakte paa anna fisk, fisk i alle fargane i regnbogen. Og den totale stillheita som ein opplever under vatn, blir berre brutt av den mediterande, hoglydte pustinga.
Vi dro paa baattur til mange av oyane utanfor Nha Trang. Paa eine oya hadde dei strutse- og daadyrfarm. Kvifor dei hadde starta med import av struts fraa Zimbambwe, fekk eg ikkje svar paa, men det var tydelegvis ein turistattraksjon. Paa andre oya var det orkidehage og dragefruktplantasje. Dragefrukt er ein sjolvlysande, rosa frukt med pigger, som ein kan lage fantastisk god milkshake av. Det hadde vore morosamt aa rekne ut kor mange liter fruktshake vi har drukke desse vekene i Vietnam. Mango, papaya, dragefrukt, ananas, bananer, pasjonsfrukt, vi har verkeleg kome til frukthimmelen.
Ei anna oy var kalla Apeoya, og her lever det meir enn 1000 aper. Dei klatra og hoppa overalt, og vi maatte halde godt paa tingene vaare, for apene var nokre slue tjuvar.
Det er deilig aa kunne vere livsnytar paa heiltid. Lange joggeturer langs stranda i raude soloppgangar. Nyte deilig sjoemat og kald kvitvin i brennande solnedgangar. Hoyre bolgene slaa mot land, vinden rasle i palmebladane, og ta kveldsbadet i lyset fraa fullmaanen.
Vind og vannsport
Vi hadde ei perfekt ferieveke i Nha Trang, og vi fortsette reisa soerover for aa unngaa regntida i nord. Neste destinasjon vart Mui Ne, som er eit populaert sted for vindsport paa grunn av dei gode vindtilhova her. Vi valde aa laere oss vindsurfing. Aa handtere seglet og samtidig balansere paa brettet saag nok lettare ut enn det var. Foerste timen laag vi meir under brettet enn vi stod oppaa det. Men med litt oving, har vi blitt iallefall blitt litt flinkare.
Det er vanskeleg aa vindseile dei dagane det ikkje er rette vindtilhove, saa eine dagen vart vi frista til aa ta ein introduksjonstime i surfing. Og no gler vi oss til aa laere aa surfe paa ordentleg paa Costa Rica! Sjolv om bolgene var i minste laget, og vi maatte ha starthjelp av lokale bolgelagarar, var vi svaert nogde med at vi kom oss opp paa bretta, og fann balansen i boelgene.
Sightseeing paa sykkel
Vi har vore litt japanske turister her ogsaa, og knipsa hundrevis av bilete paa arrangerte utflukter. Utanfor byen ligg store sanddyner som raude og kvite orkener. Her var vi paa tur i ein militaerjeep, som saag ut som den nett saavidt hadde overlevd vietnamkrigen. Med motorstopp etter tredje svingen, var vi foerst i tvil om den ville klare heile turen. Paa mirakulost vis, kom vi oss, overraskande nok, heilt fram og tilbake.
Sykkelen eg laante igaar, var nok ogsaa fraa same tidsalder. Men ogsaa den utfoerte sin misjon, og eg hadde mange timars sightseeing paa veg til, og i, nabobyen Phan Thiet. Det er verkeleg ei oppleving aa vere ein del av det Vietnamesiske trafikkbiletet! Alle koyrer moped eller scooter, og ein har gjerne med heile familien paa same scooter. Og alle koeyrer etter "eg var her foerst" prinsippet. Dersom andre kjem i vegen, er det jo berre aa bruke floyta.
Eg var ikkje utstyrt med floyte, men det var like greit. Eg hadde meir enn nok med aa vere oppmerksam paa alt som skjedde rundt meg; unger som vinka og ropte Hello, brudepar som tok bilete paa stranda, boder langs vegen med ukjend og spanande mat, moetande trafikk med folk som transporterte alt fraa bilderammer til bygningsmateriale paa scootersetet, og overkoyrde slangar og rotter i vegbanen.
Sidan vi ikkje har reist saa mykje rundt i Vietnam som vi gjorde i Kina, har vi dessverre ikkje sett saa mykje av det ekte Vietnam. Paa bussturen fra Nha Trang til Mui Ne, fekk vi eit miniatyrbilete av Vietnam. Med vannbofler som ployde rismarkene, store fiskelandsbyer ved kysten, unger i blaa og kvit skuleuniform syklande paa veg til skulen, minnesmerke over Vietnamkrigen med ujevne mellomrom. Eg skulle gjerne hatt meir tid til aa oppleve Vietnam. Men i morgon reiser vi tilbake Ho Chi Mihn byen, og flyr derifraa til LA.
Daa er det ei ny reise: eit nytt kontinent, nytt spraak, nye smakar og nye opplevingar. Eg gler meg.
fredag 19. september 2008
I Midtens Rike
Daa har vi kommet til Kina! Landet eg har droymd om sidan eg var liten! Og for ein overgang det var aa komme fraa dei trange, overfylte gatene i Katmandu - der dei heilage kyrne tar like stor del av vegen som bilene og dei overfylte mopedene - til Beijing! Her er det 8 felts vegar, gigantiske bygninger overalt, og alt er nyoppussa og blankpolert til den store OL festen. Det er eit heilt genialt tidspunkt aa komme hit rett etter OL. Overalt er det reint og ryddig, og tilrettelagt for store mengder turister med nye skilt paa engelsk. Tilogmed drosjesjaafoerene har gaatt paa engelskkurs for aa kunne ta godt i mot oss her i Beijing.
Keisarpalassa
Vi har vore ordentlege turistar desse dagane vi har vore i Beijing. Vi har gjenopplevd den storslaatte keisartida ved aa besoke Den Forbudte By, Himmeltempelet og Sommerpalasset. Med enorme palass, gigantiske hager, og fantastiske historier om keisarar som har hatt opptil 10 000 konkubiner i sine harem, har vi faatt eit imponerande inntrykk av kor storslaatt alt var under Ming og Qing dynastia (ca. 1400-1900). Det er fantastisk at dette har overlevd kulturrevolusjonen, for elles er det lite igjen av den gamle arkitekturen, med templer og pagoder. Resten av byen er no enorme skyskrapere og arkitektoniske nyskapingar i betong og glass. Heldigvis bor vi i ein av dei originale hutongene, som er ei trong sidegate. Her er det sjolv etter sola har gaatt ned, eit yrande folkeliv, med gamle menn som speler Mahjongh, og heile familier som spiser middag paa gata. Det gjev ein herleg, heimekoseleg stemning, samstundes som det gjev opplevinga av aa vere i Kina.
Paa sykkel i Beijing
Elles har vi nynna paa "There are 9 million bicycles in Beijing" og leid oss sykkel for aa vere ein del av massen. Det var ein heilt fantastisk maate aa sjaa store deler av Beijing paa!Men vi undervurderte avstanden til maalet vaart, og naar eit par timer paa sykkelsetet berre utgjorde eit par centimeter paa kartet, maatte vi dessverre ty til drosje dei siste mila.
Vi hadde haapa paa aa faa med oss avslutningsseremonien til Paralympics, men det var sjolvsagt utsolgt for lenge sidan. Og naar vi daa vona at det skulle vere opent for ein sightseeingrunde i Fugleredet og ein svoemmetur i Vannkuben, maatte vi igjen innsjaa at det var ein altfor optimistisk tanke. Men vi kan iallefall seie at vi har vore paa OLomraadet, vi har bilete av oss utenfor!
Kinesisk kultur
Det har vore fullt program fraa foerste stund her. Eine kvelden maatte vi faa med oss "Peking Opera," som er Kinas versjon av opera, med baade akrobatikk, fargerike kostymer, musikk og kungfu som element. Ei herlig blanding av effekter, og morosamt aa ha opplevd. Endaa storre inntrykk gjorde imidlertid akrobatshowet, som var ein show som fekk oss til aa maatte revurdere vare anatomi og fysiologikunnskapar. Dei var berre heilt fantastiske!
Skal ein foerst faa eit godt bilete paa eit lands kultur, er matkulturen gjerne det viktigste elementet. Og det er verkeleg meir spanande og variert mat enn vi kunne tenke oss fraa dei kinesiske restaurantene heime. Vi har enno ikkje vore spenstige nok og bestilt tarmer og nyrer og saann, men eg tenker at det kjem seg naar vi kjem til landsbygda der menyene ikkje lenger har ein engelsk versjon..
Den Store Muren
Som sagt er alt stort her, og den store utflukten vaar i dag vart Den Store Muren. Vi valgte ein "hemmeleg" del slik at vi unngjekk dei store turistkoene, og det var ein suksess. Med utsikt over dei bolgende, groene aasene i det fjerne, kunne vi fraa forta langs muren sjaa for oss korleis barbarene kom fraa nord for aa trenge inn i Midtens Rike. Det var stilig.
Keisarpalassa
Vi har vore ordentlege turistar desse dagane vi har vore i Beijing. Vi har gjenopplevd den storslaatte keisartida ved aa besoke Den Forbudte By, Himmeltempelet og Sommerpalasset. Med enorme palass, gigantiske hager, og fantastiske historier om keisarar som har hatt opptil 10 000 konkubiner i sine harem, har vi faatt eit imponerande inntrykk av kor storslaatt alt var under Ming og Qing dynastia (ca. 1400-1900). Det er fantastisk at dette har overlevd kulturrevolusjonen, for elles er det lite igjen av den gamle arkitekturen, med templer og pagoder. Resten av byen er no enorme skyskrapere og arkitektoniske nyskapingar i betong og glass. Heldigvis bor vi i ein av dei originale hutongene, som er ei trong sidegate. Her er det sjolv etter sola har gaatt ned, eit yrande folkeliv, med gamle menn som speler Mahjongh, og heile familier som spiser middag paa gata. Det gjev ein herleg, heimekoseleg stemning, samstundes som det gjev opplevinga av aa vere i Kina.
Paa sykkel i Beijing
Elles har vi nynna paa "There are 9 million bicycles in Beijing" og leid oss sykkel for aa vere ein del av massen. Det var ein heilt fantastisk maate aa sjaa store deler av Beijing paa!Men vi undervurderte avstanden til maalet vaart, og naar eit par timer paa sykkelsetet berre utgjorde eit par centimeter paa kartet, maatte vi dessverre ty til drosje dei siste mila.
Vi hadde haapa paa aa faa med oss avslutningsseremonien til Paralympics, men det var sjolvsagt utsolgt for lenge sidan. Og naar vi daa vona at det skulle vere opent for ein sightseeingrunde i Fugleredet og ein svoemmetur i Vannkuben, maatte vi igjen innsjaa at det var ein altfor optimistisk tanke. Men vi kan iallefall seie at vi har vore paa OLomraadet, vi har bilete av oss utenfor!
Kinesisk kultur
Det har vore fullt program fraa foerste stund her. Eine kvelden maatte vi faa med oss "Peking Opera," som er Kinas versjon av opera, med baade akrobatikk, fargerike kostymer, musikk og kungfu som element. Ei herlig blanding av effekter, og morosamt aa ha opplevd. Endaa storre inntrykk gjorde imidlertid akrobatshowet, som var ein show som fekk oss til aa maatte revurdere vare anatomi og fysiologikunnskapar. Dei var berre heilt fantastiske!
Skal ein foerst faa eit godt bilete paa eit lands kultur, er matkulturen gjerne det viktigste elementet. Og det er verkeleg meir spanande og variert mat enn vi kunne tenke oss fraa dei kinesiske restaurantene heime. Vi har enno ikkje vore spenstige nok og bestilt tarmer og nyrer og saann, men eg tenker at det kjem seg naar vi kjem til landsbygda der menyene ikkje lenger har ein engelsk versjon..
Den Store Muren
Som sagt er alt stort her, og den store utflukten vaar i dag vart Den Store Muren. Vi valgte ein "hemmeleg" del slik at vi unngjekk dei store turistkoene, og det var ein suksess. Med utsikt over dei bolgende, groene aasene i det fjerne, kunne vi fraa forta langs muren sjaa for oss korleis barbarene kom fraa nord for aa trenge inn i Midtens Rike. Det var stilig.
mandag 15. september 2008
Ville, vakre Nepal
Daa var nesten tre veker i fjellandet Nepal over. I kveld reiser vi vidare til Kina, og vi kjem til Beijing i morgon foeremiddag. Det har vore nokre spanande, eksotiske veker her i Nepal!
Avreise utsatt
Vi hadde paa foerehand meld oss paa ein organisert trekking tur i nordaustlege delen av Nepal, i Everestregionen. Daa monsunen enno ikkje var over, vart turen utsett to dagar, og vi vart foerst nervose for at heilt turen maette avlysast.
Men saa kom gladmeldinga: vaeret hadde letna, slik at vi kunne fly til den vesle flystripa Lukla hogt oppe i fjella. Det var ein heilt fantastisk flytur, med utsikt over dei snoekledte fjella paa eine sida, og dei groene, groederike aasene med rismarker paa andre sida. Faktisk ligg 8 av verdas 10 hogaste fjell i Himalaya, og vi skulle faa oppleve nokre av desse majestetiske toppene paa naert hold. Men daa vi landa, fekk vi vite at vi hadde landa paa ei anna flystripe enn planlagt, daa skydekket likevel hadde vist seg aa vere for laagt.
Kva gjer ein daa i eit land som har saa bratte aaser at det ikkje finnes vegar, i eit land der hjulet var ein ukjent oppfinnelse paa landsbygda fram til midten av 1960talet? Ein gaar sjoelvsagt, og vi fekk to ekstra dagar med trekking i eit landskap som var heilt annleis enn vi hadde sett foere oss.
Jungel og igler
I tett, taakete jungel tok vi oss fram dei neste to dagane, og det vart mange hogdemeter tilsaman. Berre ein av dagane gjekk vi faktisk opp skraaninger a la Stoltzekleiven ( for dei som er kjende med turterrenget i Bergen), ned att 1600 hogdemeter, for saa aa ta til paa stigninga igjen. Ekstra action paa turen var naar vi oppdaga dei svarte, smaa dyra som var festa rundt leggene vaare: vi maette fjerne nokre blodigler i lopet av dagane.
Seremoni i klosteret
Etterkvart kom vi oss hogare opp i fjellet, og vegatasjonen vart gradvis tynnare. I assidene fekk vi sjaa baade fjellgeiter og yakokser, men dessverre ingen raude pandaer som eg var pa utkikk etter. Naar skyene letna, kunne vi sjaa dei grone aasene gaa over i bare, hoege snoedekte fjell, og for eit syn! Det er ikkje vanskeleg aa forstaa korleis folka her er blitt saa djupt religiose, og ser paa fjella som reinkarnasjonar av gudane. Og over fjellpass og djupe klofter heng det farga bonneflagg, som skal bringe boennene til gudene med vinden. Over nokre av bruene der vi kryssa elva kunne eg godt forstaa at dei hadde hengt opp bonneflagg til lykke paa reisa. Eg hadde til tider kjensla av aa vere med i Indiana Jones, der vi traverserte dei hoge stupa paa skroepelege bruer.
Vi klarte aa tilpasse oss hoegda, og maette ikkje oppleve aa verte hogdesjuke. Paa nesten 4000 meter overnatta vi naer Tengboche kloster. Og vi var spesielt heldige som fekk oververe ein spesiell haustseremoni, der munkene i klosteret brukte ulike instrument og messa buddhistiske mantraer i kor. Det vart ein ubeskriveleg stemning i det rikt dekorerte rommet, og vi vart fylte med ein heilt spesiell ro. Morgonen etter letna dei siste skyene, og Mt. Everest trona i morgonlyset som det vakraste fjellet i verda.
Naedde 4400 meter
Vi hadde som mael aa naa Mt.Everest Base Camp, der fjellklatrarane som skal paa toppen har leir om vaaren, naar klatresesongen har starta. Dessverre fekk eg saa vondt i magen av vassparasitten Giardia, at vi maatte faa laane ein hest fraa nabolandsbyen slik at eg kom meg ned igjen til lege. Turen paa hesteryggen tok 8 timer, og det var eit adrenalinkick uten like aa ri ned bratte skraaninger, og passere svaere folger med nedlassa yakoser. Dagen etter maatte vi gaa 2 timer i motebakke for aa komme til det lokale sjukehuset. Slik er det aa verte sjuk paa landsbygda i Nepal, det er lang veg til kyndig hjelp.
Heldigvis fekk vi rette hjelpa, for dei andre jentene hadde ogsaa vorte sjuke paa reisa. Etter eit par avslappande dagar i Namche Bazaar, ein fjellandsby paa grensa mot Tibet, var vi klare for tilbaketuren. Her besokte vi baade det lokale Sherpamuseet og eit nonnekloster, og fekk oppleve laurdagsmarknaden, der friske varer kom fra dalane til folket i fjellene.
Kina neste
I kveld reiser vi vidare til Kina. Vi har hatt det fantastisk i Nepal, folket her er saa venlege og stolte over landet sitt, og vi har berre blitt motte med smil og Namaste, som er helsinga deira. Natur som kan ta pusten fraa ein, og fargerike, religiose monument overalt, kan eg addere til lista over ting eg kjem til aa hugse med Nepal, ein av verdas yngste republikkar. Absolutt verdt eit besok for alle som vil oppleve ei anna verden!
Avreise utsatt
Vi hadde paa foerehand meld oss paa ein organisert trekking tur i nordaustlege delen av Nepal, i Everestregionen. Daa monsunen enno ikkje var over, vart turen utsett to dagar, og vi vart foerst nervose for at heilt turen maette avlysast.
Men saa kom gladmeldinga: vaeret hadde letna, slik at vi kunne fly til den vesle flystripa Lukla hogt oppe i fjella. Det var ein heilt fantastisk flytur, med utsikt over dei snoekledte fjella paa eine sida, og dei groene, groederike aasene med rismarker paa andre sida. Faktisk ligg 8 av verdas 10 hogaste fjell i Himalaya, og vi skulle faa oppleve nokre av desse majestetiske toppene paa naert hold. Men daa vi landa, fekk vi vite at vi hadde landa paa ei anna flystripe enn planlagt, daa skydekket likevel hadde vist seg aa vere for laagt.
Kva gjer ein daa i eit land som har saa bratte aaser at det ikkje finnes vegar, i eit land der hjulet var ein ukjent oppfinnelse paa landsbygda fram til midten av 1960talet? Ein gaar sjoelvsagt, og vi fekk to ekstra dagar med trekking i eit landskap som var heilt annleis enn vi hadde sett foere oss.
Jungel og igler
I tett, taakete jungel tok vi oss fram dei neste to dagane, og det vart mange hogdemeter tilsaman. Berre ein av dagane gjekk vi faktisk opp skraaninger a la Stoltzekleiven ( for dei som er kjende med turterrenget i Bergen), ned att 1600 hogdemeter, for saa aa ta til paa stigninga igjen. Ekstra action paa turen var naar vi oppdaga dei svarte, smaa dyra som var festa rundt leggene vaare: vi maette fjerne nokre blodigler i lopet av dagane.
Seremoni i klosteret
Etterkvart kom vi oss hogare opp i fjellet, og vegatasjonen vart gradvis tynnare. I assidene fekk vi sjaa baade fjellgeiter og yakokser, men dessverre ingen raude pandaer som eg var pa utkikk etter. Naar skyene letna, kunne vi sjaa dei grone aasene gaa over i bare, hoege snoedekte fjell, og for eit syn! Det er ikkje vanskeleg aa forstaa korleis folka her er blitt saa djupt religiose, og ser paa fjella som reinkarnasjonar av gudane. Og over fjellpass og djupe klofter heng det farga bonneflagg, som skal bringe boennene til gudene med vinden. Over nokre av bruene der vi kryssa elva kunne eg godt forstaa at dei hadde hengt opp bonneflagg til lykke paa reisa. Eg hadde til tider kjensla av aa vere med i Indiana Jones, der vi traverserte dei hoge stupa paa skroepelege bruer.
Vi klarte aa tilpasse oss hoegda, og maette ikkje oppleve aa verte hogdesjuke. Paa nesten 4000 meter overnatta vi naer Tengboche kloster. Og vi var spesielt heldige som fekk oververe ein spesiell haustseremoni, der munkene i klosteret brukte ulike instrument og messa buddhistiske mantraer i kor. Det vart ein ubeskriveleg stemning i det rikt dekorerte rommet, og vi vart fylte med ein heilt spesiell ro. Morgonen etter letna dei siste skyene, og Mt. Everest trona i morgonlyset som det vakraste fjellet i verda.
Naedde 4400 meter
Vi hadde som mael aa naa Mt.Everest Base Camp, der fjellklatrarane som skal paa toppen har leir om vaaren, naar klatresesongen har starta. Dessverre fekk eg saa vondt i magen av vassparasitten Giardia, at vi maatte faa laane ein hest fraa nabolandsbyen slik at eg kom meg ned igjen til lege. Turen paa hesteryggen tok 8 timer, og det var eit adrenalinkick uten like aa ri ned bratte skraaninger, og passere svaere folger med nedlassa yakoser. Dagen etter maatte vi gaa 2 timer i motebakke for aa komme til det lokale sjukehuset. Slik er det aa verte sjuk paa landsbygda i Nepal, det er lang veg til kyndig hjelp.
Heldigvis fekk vi rette hjelpa, for dei andre jentene hadde ogsaa vorte sjuke paa reisa. Etter eit par avslappande dagar i Namche Bazaar, ein fjellandsby paa grensa mot Tibet, var vi klare for tilbaketuren. Her besokte vi baade det lokale Sherpamuseet og eit nonnekloster, og fekk oppleve laurdagsmarknaden, der friske varer kom fra dalane til folket i fjellene.
Kina neste
I kveld reiser vi vidare til Kina. Vi har hatt det fantastisk i Nepal, folket her er saa venlege og stolte over landet sitt, og vi har berre blitt motte med smil og Namaste, som er helsinga deira. Natur som kan ta pusten fraa ein, og fargerike, religiose monument overalt, kan eg addere til lista over ting eg kjem til aa hugse med Nepal, ein av verdas yngste republikkar. Absolutt verdt eit besok for alle som vil oppleve ei anna verden!
lørdag 30. august 2008
Fremme i Katmandu
Daa har turen starta! No er vi i Kathmandu. Det klatrar apar paa husveggene, og det er eit yrande folkeliv i dei tronge gatene. I dag har vi vore i Durbar Square, som er ein del av Kathmandu med 31 hinduistiske tempel. Her valfarta hippiane, og det er no eit registert World Heritage Site. Det er litt tilfeldig naar stroem og internett fungerer her, saa det kan ga ein stund mellom kvar gong bloggen blir oppdatert.
I morgon startar vi paa den store fjellturen, og skal fly grytidlig om morgonen lenger nord i landet, til Lukla, der turen vaar skal starte fraa. Vi gleder oss til aa komme oss opp i fjella, og forhaapentligvis vil vaeret letne, slik at vi kjem oss opp til Everest Base Camp. Monsuntiden gaar mot slutten, saa vi har kanskje vore veldig heldig med timingen. Vi faar sjaa i morgon..
Det har vore nokre lange reisedagar, med 14 timers venting paa flyplassen i Dehli, men det var heilt fantastisk naar vi endeleg kom til Nepal!
I morgon startar vi paa den store fjellturen, og skal fly grytidlig om morgonen lenger nord i landet, til Lukla, der turen vaar skal starte fraa. Vi gleder oss til aa komme oss opp i fjella, og forhaapentligvis vil vaeret letne, slik at vi kjem oss opp til Everest Base Camp. Monsuntiden gaar mot slutten, saa vi har kanskje vore veldig heldig med timingen. Vi faar sjaa i morgon..
Det har vore nokre lange reisedagar, med 14 timers venting paa flyplassen i Dehli, men det var heilt fantastisk naar vi endeleg kom til Nepal!
Abonner på:
Kommentarer (Atom)
